Kleine dingen soms zó bijzonder

Afgelopen week las ik de rapportage terug van het KDC over een langere periode. Je doet steeds meer dingen uit jezelf en bent soms ook flink ondeugend.

Ik lees hoe je snel de groep verlaat als de begeleider in de badkamer is. Je sneakt gauw de snoezel in en grijnst van oor tot oor wanneer ze je komt halen. Als het later die week nog eens lukt, doe je zelfs de deur van de snoezel achter je dicht. Inwendig moet ik daar enorm om lachen!

Je maakt taakjes op een eigen plekje, waar je zit in een grote stoel. Op de foto’s zie ik je geconcentreerd kijken naar je taak. Je bent zó dapper en groeit nog steeds. Er kwam zelfs een puzzel voorbij, mijn moederhart maakt een sprongetje!

Vanmiddag in de tuin, pakte je mijn hand. Je wilde naar binnen. Ik op mijn slippers liep achter je en stampte alsof ik je ging pakken. Je draait je om, kijkt naar me en stampt met 1 voetje op de grond om daarna lachend en rennend naar binnen te gaan. Ik ben verliefd, ik ben altijd verliefd, maar even voel ik het heel duidelijk, ik glimlach, ik heb vlinders in mijn buik!

Previous Post Next Post

You Might Also Like

No Comments

Leave a Reply

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.