Voor sommige ouders is die keuze heel makkelijk.. soms vraagt men zelfs heel vroegtijdig om medicatie, althans in mijn ogen. Mijn kind is te druk, mijn kind is snel boos, mijn kind let niet goed op of moet zich beter kunnen concentreren. Ook op school wordt er bij “lastige” kinderen gestuurd op het aanvragen van medicatie…Wij hebben zo lang mogelijk gewacht met medicatie. Het is gewoon niet gezond en als je kind op zo’n jonge leeftijd al medicatie krijgt, wat moet je dan straks nog?
Het ging al lange tijd niet goed met Britt. Ze was heel erg snel overprikkeld en kon niet tegen onoverzichtelijke situaties of zonder juiste verwachting. Britt is altijd druk in haar lijf, ligt alleen stil wanneer ze slaapt en reageert sterk op verandering. We weten ook niet beter want dit is altijd zo geweest. Ook een hoge spierspanning en een extreem gespannen buik is hier al jaren normaal. Als we praten over therapie, gaat dat ook nagenoeg altijd over ontspanningstherapie. Dit omdat Britt altijd “goed” gefunctioneerd heeft en iedereen ook van mening is, wanneer Britt ontspanning genoeg heeft en haar lijf niet wordt geterroriseerd door stress, ze goed te spreken is maar ook nog steeds sprongetjes maakt. Dat maakt het kiezen voor medicatie niet makkelijker, want als ze in de juiste omstandigheden dus aardig functioneert op een turbulent moment na, is medicatie dan echt noodzakelijk? Helaas hebben wij niet altijd invloed op de omgeving en omstandigheden en moeten we eerlijk zijn tegen onszelf maar ook tegenover Britt. Stress zal de rest van haar leven op de loer liggen, evenals wisselende gezichten en onregelmatigheden zoals vakanties, seizoenen en mensen dichtbij. Want ook wij zijn net mensen met wisselende gevoelens, stress, verdriet en blijdschap.
In eerste instantie wilden wij helemaal geen medicatie. Tot er een periode kwam van veel onregelmatigheden. We vroegen de AVG arts om opties, maar vooral om medicatie voor moeilijke periodes. Dit wordt niet gemaakt, valium was de optie. Als je dit neemt vóór een spannende gebeurtenis, dan slaan je hersenen het niet of heel vaag op en ontwikkel je geen trauma’s. Niet echt wat we zoeken dus we hebben het er bij gelaten. Ruim een half jaar later, moesten we toch wel iets. De kinderpsychiater werd ingeschakeld en na een gesprek en een observatie schreef hij clonidine voor, de meest milde vatiant aan medicatie in dit geval. Een bloeddrukverlager dat bij kinderen die erg druk in het lijf zijn, helpt om rustiger te worden. Bij Britt hielp dat ook, de eerste paar weken althans. Na een paar weken keek ze erg slecht en ongezond uit. Ze was dan wel rustiger in haar lijf, ze was ook gefrustreerder en snel erg negatief gehumeurd. Daarbij had ze wallen alsof ze 4 weken niet geslapen had en zei mijn gevoel alleen maar “stop!” We stopten een tijdje met afbouwen volgens de regels en bouwden het vervolgens weer op met hetzelfde resultaat.
Er volgden een aantal medicatie vrije weken en ik belde rond en rond om bij een instantie terecht te kunnen waar alle disciplines aanwezig zijn.. helaas konden we nergens terecht. Uiteindelijk was de situatie zo slecht dat ik uit pure onmacht en frustratie de kinderarts mailde. Als Ik Britt smorgens naar het KDC bracht dan zei ik uit woede, als er wat is dan bel me maar, maar je kunt ook gerust de crisis bellen hoor want ik weet het ook niet meer!! En natuurlijk zeg je dat alleen uit wanhoop, om woede omdat er geen licht brand aan het einde van de tunnel en omdat iedereen alleen maar zegt, och wat vervelend, tja wij weten het eigenlijk ook niet. Het kind inmiddels kaal door het uittrekken van haar haren en wij helemaal aan het einde van onze energie, maar we vechten door. De kinderarts regelde een nieuwe afspraak met de kinderpsychiater. 3 lange weken wachten maar uiteindelijk volgde daar een 2e gesprek.
Ik stel voor om pipamperon te proberen, zei hij. Pipamperon is de werkzame stof ik dipiperon. Ai, we konden er op wachten dat een middel als dit, een A-typische antipsychotica zou worden voorgesteld. Eerlijk is eerlijk, deze situatie helpt Britt niet en ook wij kunnen amper nog normaal functioneren. Het is dus pure noodzaak. Uiteraard bleef het recept eerst ergens hangen, bijna een week zelfs, maar ach we zijn inmiddels ook wel gewend dat Britt de wet van Murphy is. Uiteindelijk zijn we gestart. Na 5 dagen werd het beter en na 11 dagen appte ik Marc dat we even terug waren in de tijd van toen.
Maar let wel lieve ouders, medicatie moet geen oplossing zijn.. geen doel op zich! Medicatie moet ondergeschikt zijn aan de dagelijkse invulling van tijd en een goed passend programma en de juiste begeleiding. In mijn ogen moet het slechts een ondersteuning zijn om de situatie beter te maken wanneer dat echt noodzakelijk is. Deze middelen zijn niet vergelijkbaar met paracetamol en wat doen ze op lange termijn? Wat zijn de bijwerkingen? Na de eerste afleveringen van Tycho in de psychiatrie werd nogmaals erg duidelijk hoe verschillend er wordt gehandeld en hoe snel het kan gaan.. Gebruik deze mogelijkheden met verstand, weeg en overweeg, probeer natuurlijke middelen, nja denk er in ieder geval even goed overna 😉
No Comments