Gisteravond was Colette de Bruin op het KDC!! Een lezing speciaal voor ouders van autistische kinderen van KDC de Vuurtoren. Ontzettend gaaf dat we hier bij waren. Wat helemaal bijzonder was, het ging echt over CASSEN met een laag niveau, verbaal en non-verbaal.
Ik was al eens naar een lezing geweest van deze bijzondere vrouw maar die gingen voornamelijk over CASS met een redelijk normaal ontwikkelingsniveau zelfs tot HAVO aan toe. Ik zeg bijzondere vrouw, want wanneer je je kennis zo weet te delen, je zo inspirerend en hoopgevend bent en daarbij ook nog zoveel kinderen een goed thuis hebt weten te geven als pleeggezin, dan ben je bijzonder.
Een ontroerende avond, waarbij ik bij het filmpje van Justin mijn tranen in bedwang moest houden. Ik schrijf over ons leven en dit ontroert mensen, ze schrijven me dat het zó herkenbaar is. Dat was het filmpje van Justin ook. Een bijzonder jongetje, met allerlei heftige problemen naast zijn autisme. Ontzettend herkenbaar, de onmacht van hem en zijn ouders. Maar ook de manier waarop Geef me de 5 werd ingezet, wat voor iedereen een hoop rust gaf en genegenheid bracht.
Alle boeken van Colette staan hier inmiddels in de kast, een basiscursus wordt geboekt maar ooow wat zou ik graag een basiscursus zien waarbij specifiek wordt ingegaan op kinderen als Britt. Met een enorme ontwikkelingsachterstand en non-verbaal. Meer informatie over “Geef me de 5” vind je op de site. www.geefmede5.nl
Ik had het geluk dat ik gisteren samen met de begeleiders van de groep even met haar mocht praten. Ik vertelde in de pauze dat Britt zichzelf in onrustige tijden vreselijk beschadigd en inmiddels bijna geen staartje meer in haar haren kan. Ze vroeg me te wachten tot na de lezing en de groepsleiding bijeen te brengen. Dat deden we!
Werk aan de winkel, maatwerk voor Britt, kijk heel specifiek naar haar behoeftes. Zorg dat de ketting van taken klopt, dat het altijd gelijk is zodat het inslijt. Met tranen over mijn wangen, verliet ik de groepsruimte. “Ik ken je pas een half uur, maar je vecht als een tijger voor Britt, neem jezelf nooit iets kwalijk”. Wauw! Die kwam wel even binnen… Je weet als moeder dat je alles doet wat nodig is en alles wilt laten wat kan helpen, maar als je dit door een bekende onbekende gezegd wordt dan voel je je ineens enorm gewaardeerd.
Dank je wel Colette!
Veel liefs,
Mama van Britt
PS. Stom hé, vergeten te vragen om een selfie met Colette
1 Comment
Wat een goed verhaal, Joyce. Ik heb ook met ingehouden adem en een brok in mijn keel zitten kijken naar het filmpje over Justin. Ik was ook blij dat er een filmpje werd vertoond met een kind dat niet verbaal kon communiceren. Als je de basiscursus vindt die gericht is op kinderen als Britt en Matthijs, laat het dan weten. Ik ga zeker mee!
Nu op de barricades om te zorgen dat er op het KDC, maar ook thuis, maatwerk geleverd kan worden voor onze CASSen.