De wereld om je heen niet kunnen begrijpen en dan ook nog een Corona crisis. Het leven van een kind met een beperking wordt mal op de kop gezet tijdens de Corona crisis. Alles is anders, niks meer voorspelbaar en begrijpen kan ze het al helemaal niet.
Tot grote ergenis van mijzelf, duurde het lang voordat deze doelgroep ook maar een klein beetje benoemd werd in het nieuws. Het voelt een beetje alsof ze er niet toe doen. Máár achter deze doelgroep hangt een heel netwerk. Niet alleen van ouders, brussen, andere familie en verwanten! Vele GZ psychologen, orthopedagogen, andere behandelaars en niet te vergeten de directe steun van de cliënten, de begeleiders. Elke persconferentie en nieuwsuitzending staat bomvol met corona, ouderen, ziekenhuizen en zorgspecialisten. Maar wij zijn ook zorgspecialisten, onze doelgroep valt en staat met de juiste zorg en raakt hopeloos in de war van deze crisis. De groep die nauwelijks wordt genoemd.
Sites met tips voor ouders, want structuur is van belang, berichten van “normale” mensen die dit isolement zien als tijdelijke crisis. Voor veel ouders is dit isolement niet anders dan anders. Ik ga nooit boodschappen doen met Britt, ik neem haar slechts mee naar de supermarkt voor een zak bolletjes omdat ik haar niet wereldvreemd wil maken. De ervaringen die ze telkens opdoet, kosten ons een hoop energie maar zijn goed voor haar ontwikkeling.
De kindertelefoon ontvangt vele malen meer telefoontjes van kinderen, huiselijk geweld stijgt. Vreselijk! Maar waar, in diverse gezinnen is de koek op. Toen ik de psychiater van Britt mailde over ophoging van medicatie, kreeg ik binnen een half uur bericht terug. Normaal duurt dit een dag of vier! Hij heeft alle werk aan de kant gelegd om alleen telefoon en mail te beantwoorden, en hij schreef me dat dit een dagtaak is. Ouders met allen dezelfde problemen, kinderen die het niet kunnen begrijpen en in allerijl op zoek zijn naar het oude. Kinderen die het nu veelal moeten doen met verhoging van medicatie.
De corona crisis heeft effect op iedereen, en als altijd voelt iedereen zijn eigen het meest. Toch vind ik dat deze groep ernstig onderbelicht blijft en dat voelt eerlijk een beetje wrang. Want als de doelgroep op zich geen prio heeft voor de overheid, hoe zit het dan met haar netwerk?
Vanuit mijzelf wil ik voor iedereen in deze situatie, of je kind nou thuiswoont of in een woonvorm. Of je moet dealen met de onrust, of juist niet meer kunt slapen omdat je niet meer op bezoek mag. Of je familie, verwant of professional bent, waardering uitspreken! Waardering en trots, beterschap en sterkte.. fijn dat jullie er zijn, dat jullie niet opgeven, dat jullie nog sterker zijn na de crisis en dat er hopelijk heel snel een tijd van rust aanbreekt om even op adem te kunnen komen
