Ik deel met mijn WMO-raad collega met enige regelmaat spottend onze ellende.. “maak van je shit een hit”. Maar ook dat wat mensen ons zeggen en vragen.. toen ik hem appte om te vragen of hij wél een uitnodiging had gehad van de mantelzorgweek van onze gemeente en hij uiteraard begreep dat ik dat niet had ontvangen, stuurde hij spottend “mantelzorg? Doe jij dat ook dan?” Je begrijpt, één van de vele vreemde opmerkingen die we ontvangen.
Ik vind het prachtig hoe hij zich altijd voorstelt bij een voorstel ronde. Vaak vertellen mensen hun naam, hun leeftijd en functie.. Hans is ‘professioneel papa’! De beste omschrijving ever! Maar goed even terug naar de mantelzorg. Gewone Nederlanders denken vaak dat dit is dat je koffie drinkt met je oude hulpbehoevende buurvrouw, mantelzorgers denken dat het gewoon is wat ze moeten doen, doen dit met volle overgave, ziel en zaligheid, ten koste van veel en gemeenten denken daar nog weer anders over.
Wanneer ben je mantelzorger?
Verschil mantelzorg en gebruikelijke zorg
De site gemeente Emmen zegt het volgende: “Bij mantelzorg duurt de verzorging meer dan 8 uur per week en langer dan 3 maanden. Gebruikelijke zorg is de normale dagelijkse zorg van gezinsleden en huisgenoten voor elkaar. Bijvoorbeeld zorg voor het huishouden of zorg voor de kinderen.”
In onze gemeente “Emmen” wordt jaarlijks de week van de mantelzorg georganiseerd. Door mantelzorgsteunpunten, instellingen, stichtingen en mede door de gemeente. Zo ook dit jaar, ik heb gewoon niet goed opgelet, had geen post ontvangen om me aan te melden en zag zondag ineens dat het al de dag van de mantelzorg was. Ik ben te druk geweest met andere dingen, werk, verbouwen, kinderen, Britt haar verstopping die er altijd voor lijkt te zorgen dat ik watten in mijn hoofd heb.
Gister maar wel even gebeld, waarom ik het dit jaar niet mocht ontvangen per post, maar de mevrouw met het antwoord was helaas niet aan het werk. Volgend jaar beter hoop ik! Zelf hoef ik niet zo nodig heen om de workshops te volgen (er wordt van alles georganiseerd in de week, voor jong en oud, lunches, workshops, alles om de mantelzorger even te ontzorgen) maar wel om er te zijn. Even mijn licht op te doen, kennis te maken met mantelzorgers, vrijwilligers en professionals.
Mantelzorg, doe jij dat ook dan?
Mantelzorg in situaties zoals de onze, voor je kinderen waar je voor kiest (want hoe moet het anders geregeld worden?) Is veel meer dan minimaal 8 uur per week over langere periode zorgdragen voor een naaste. Het betekent dat ouders in deze situatie veel opgeven, heel veel opgeven. Voor ons geen grote carrière, andere vakanties die vaak meer uitputtend zijn dan uitrustend, die relaties op scherp zetten of erger en ook geen pensioenopbouw. Mantelzorger zijn of zorg verlenen aan je kind is geen volwaardige baan. En een normale baan in het bedrijfsleven kun je in zo’n situatie wel vergeten. Laat staan dat je bij de bank terecht kunt voor een hypotheek.
Sinds de decentralisatie valt ook het mantelzorgcompliment onder gemeentebeleid. In Emmen kan deze nog steeds worden aangevraagd voor mantelzorgers maar in sommige gemeenten ook niet meer. De hoogte van het bedrag verschilt eveneens per gemeente. Ik weet nog goed dat iemand ooit tegen me zei, als Britt iemand een compliment wil geven, vind ik dat prima, maar dan kan ze dit ook zelf bekostigen toch? Ik val op zo’n moment werkelijk van mijn stoel, bedenkend dat er dan ook nog naar ons wordt gekeken als onbenut arbeidspotentieel. (Volgens het CBS, krantenartikel van aug 2017, zijn wij onbenut arbeidspotentieel. Wij werken niet terwijl we dit wel kunnen)
Natuurlijk is het fantastisch dat je in Nederland een compliment in de vorm van een bedrag kunt aanvragen voor je mantelzorger. Er zullen meer mensen zijn die denken, tja moet dat van overheidsgeld? Je zorgt toch gewoon voor je naasten? En in mijn geval, mantelzorg? Jij bent toch haar moeder?
Ik vind dat daar nogal een understatement zit. Want wat als al die mantelzorgers er niet zouden zijn? Wie zou die zorg dan op zich nemen? En welke kosten zullen daar mee gepaard gaan? Daarbij heb ik net opgenoemd wat onze situatie teweeg brengt in het gezin, werk, zorg en de druk op je relatie. De overheid pleit ervoor om mensen langer thuis te laten wonen, ik hoop ook zo lang mogelijk te kunnen zorgen voor Britt, daarbij is het ook niet gemakkelijk een goede plek te vinden waar je je kind met een goed gevoel achterlaat. Het druist tegen je natuur in.
Wanneer de overheid dus wil dat men langer thuis woont dan zal ze daar ook moeite voor moeten doen. Want waarom bouw ik geen pensioen op, is mijn lijf over 10 jaar afgeschreven en krijg ik maar de helft van iemand die staat ingeschreven bij de KvK en geen relatie heeft met de cliënt? Die in mijn huis komt, mijn persoonlijke ruimte, op afgesproken tijd en waar ik dan óók weer rekening mee moet houden. Moet een professionele papa of professionele mama dan echt dubbel gebukt gaan? Is het niet erg genoeg dat wij alles opgeven voor ons enige doel? Laat staan de emotionele gevolgen en rouw? We zijn goed genoeg om kinderen/mensen zo lang mogelijk thuis te laten wonen maar te min om daar een professionele functie op te plakken?
Mantelzorg voor je kind, of eigenlijk Bureau Britt
Ik ben inderdaad moeder van Britt, maar ook mantelzorger van Britt, eigenlijk ben ik bureau Britt. Alles wat er nodig is wordt door mij geregeld, gedaan, bedacht en opgeofferd, dag in, dag uit. Het betekent bijvoorbeeld dat ik afspraken plan tijdens de momenten dat ik eigenlijk wil werken (geen paniek, is ben zelfstandige, klinkt mooi maar ik moet wél alles zelf doen, regelen, betalen, ziek zijn geen doorbetaling en noem het maar op). Ik kan bijvoorbeeld niet met Britt én Sanne naar de tandarts dus dat kost me 2 x een uur tijd, die ik liever in 1 bezoek doe. Dat zou me een uur schelen met reistijd.
Enerzijds wil ik zeggen, gemeente en instanties, overheid, zorg goed voor jullie mantelzorgers, zij nemen jullie een hoop uit handen. Blijf doorgaan met de mantelzorgweek en maak het aanvragen van het mantelzorgcompliment minder ingewikkeld maar bovenal breng de mantelzorgers goed in kaart, ondersteun deze, waardeer ze naar behoren en ga in gesprek. Bewustwording is enorm belangrijk in dit geheel, het politieke landschap is behoorlijk pragmatisch ingesteld, maar is dit wel haalbaar buiten de muren van een tweede kamer? Werkt het wel zo makkelijk als men bedenkt?
Anderzijds wil ik zeggen, lieve mantelzorgers, jullie zijn fantastisch!
No Comments