Kleine dingen soms zó bijzonder

Afgelopen week las ik de rapportage terug van het KDC over een langere periode. Je doet steeds meer dingen uit jezelf en bent soms ook flink ondeugend.

Ik lees hoe je snel de groep verlaat als de begeleider in de badkamer is. Je sneakt gauw de snoezel in en grijnst van oor tot oor wanneer ze je komt halen. Als het later die week nog eens lukt, doe je zelfs de deur van de snoezel achter je dicht. Inwendig moet ik daar enorm om lachen!

Je maakt taakjes op een eigen plekje, waar je zit in een grote stoel. Op de foto’s zie ik je geconcentreerd kijken naar je taak. Je bent zó dapper en groeit nog steeds. Er kwam zelfs een puzzel voorbij, mijn moederhart maakt een sprongetje!

Vanmiddag in de tuin, pakte je mijn hand. Je wilde naar binnen. Ik op mijn slippers liep achter je en stampte alsof ik je ging pakken. Je draait je om, kijkt naar me en stampt met 1 voetje op de grond om daarna lachend en rennend naar binnen te gaan. Ik ben verliefd, ik ben altijd verliefd, maar even voel ik het heel duidelijk, ik glimlach, ik heb vlinders in mijn buik!

Ode aan papa

Papa, Jij bent de allerbeste! En niet alleen vandaag maar gewoon altijd, van smorgens vroeg tot savonds laat. Het valt niet altijd mee, soms is het bikkelen, soms is het strijd, liefde, blijdschap, verwondering en verdriet, het komt bij ons soms in hoog tempo voorbij

Hoe we Britt leerden lopen tijdens onze vakantie in Raalte, waarvan nog een prachtige foto op het plankje in de eetkamer staat. En ze snachts vreselijk feest had in haar campingbedje die slechts aan de andere kant van een dunne spaanplaten deur stond.

De operatie van Britt waarbij ik mee ging de OK op voor de narcose en jij met tranen achterbleef tot ik terug kwam. Je me kwijt was toen Sanne werd geboren en je gelukkig de OK op werd gesleept door de verloskundige en je de geboorte van Sanne kon mee maken terwijl ik sliep.

Hoe je emotioneel kan zijn om Britt, hoe je gefrustreerd kan raken van alle lawaai en toestanden die ze soms met zich meebrengt en we dan stil zwijgend aan tafel zitten om de prikkels te beperken voor ons allemaal. De vrouw van stichting Opkikker vroeg hoe ik ons gezin zou omschrijven, met voorbeelden als sportief of eensgezind, zei ik turbulent! En dat is ook het enige woord wat alles omvat. Vol vreugde, vol energie of compleet naar de maan, alles of niks. Vol gas of vroeg onder de wol.

Je bent een papa van goud, die we met niemand willen ruilen, waar ik lief en leed mee deel, waar ik mee lach en mee huil. Ik had er niets van willen missen, we zijn blij met een papa als jou! Fijne papadag, lief! #loveyoulongtime #turbulentmaarmetliefde #norainnoflowers

Opkikkerdag, ik voel me vereerd!

Ergens in april ging de telefoon, de kinderpoli. Of we zin hadden in een opkikkerdag van stichting opkikker. De kinderarts had ons als gezin doorgegeven en ze wilde graag weten of ze ons ook daadwerkelijk mocht aanmelden. Ik antwoordde een beetje stotterend, euh ja graag! Leuk?! Je wordt door opkikker gebeld, klonk er aan de andere kant, oh en noteer 4 juni alvast in jullie agenda!

Continue Reading

Vakantie bij BIO-vakantieoord

De eerste keer geen privé vakantiehuis, de eerste keer op een echt park! Spannend! Heel erg spannend.. een geschakelde bungalow waarvan je niet weet of Britt er kan aarden.

Eindelijk is het vrijdag! Om 13 uur halen we Britt van de Vuurtoren en gaan we op pad naar Arnhem.. een relatief kort ritje  van zo’n anderhalf uur. Britt zit blij en klappend in de auto, haar zusje daarentegen is wat verveeld, wat huilerig en kan de slaap blijkbaar niet vatten. Gelukkig! We zijn er! Ik ga naar de receptie om in te checken en krijg de sleutel met een plattegrond. “Over een uurtje komt er iemand bij jullie langs voor tekst en uitleg, fijne vakantie!” met die woorden en een sleutel loop ik met Britt over het pad naar het huisje. Bij binnenkomst gaat Britt direct op onderzoek uit en vind al gauw een grote zitzak in de woonkamer.

Het is even wennen, wennen aan een huisje dat geen hele grote tuin heeft, of juist het hele park als tuin heeft.. aangepaste badkamer, brede deuren, afneembare banken, het doet me denken aan het KDC. Praktisch, maar ondanks dat gezellig en zeer zeker compleet ingericht.

Dat je al snel te veel bedenkt blijkt direct de volgende dag al. We hebben gewandeld op het park en door het Biobos. En ondanks Britt al zeker 1,5 geen middagslaapje meer doet, is ze behoorlijk van streek.. moe, haar slaapzak was de oplossing van haar overprikkelde ziel. Ik had de snoezel gereserveerd maar daar zijn we niet geweest, gelukkig was Britt na het slapen weer vol energie en konden we ‘s avonds naar het zwembad.

Ook dat was een bijzondere ervaring! Een heel zwembad voor jezelf.. de bodem werd voor ons versteld op 60 cm en zo konden we een uur lang gebruik maken van een immense plons water met ons vieren. Britt vond het fantastisch, haar ogen straalden, haar bewegingen enthousiast en haar geluid intens gelukkig.. ze voelde zich vertrouwd, kon overal lopen en er was genoeg aan attributen om mee te spelen.

Britt slaapt altijd vrij gemakkelijk, daar hebben we geluk mee. Slaapzak aan, doekje mee en een bed waar ze niet uit kan, dan slaapt ze als een roosje, de hele nacht. Sanne had meer moeite met slapen en heeft ons behoorlijk afgemat, maar ach, ze is nog klein en het was haar eerste vakantie.

Het was een beleving, de hele week! We hebben gefietst op een duo-fiets (er zijn ook fietsen waar een rolstoel voorop kan en tandems) De omgeving is prachtig, maar ook hier wilden we niet overprikkeld weer thuiskomen en vonden we het na een uurtje wel even welletjes geweest.

En dan nog de manege!! Hoe gaaf is dat? Een manege naast het park, speciaal voor mensen met een beperking. Het animatieteam ging al paarden poetsen, je kunt er met de huifkar (ook rolstoelers) en je kon een rondje “rijden”. Bij het wijzen naar Britt en vervolgens naar de pony, was Britt niet meer te houden. Jaa!! Ze wilde erop en wel direct. Een glimmend meisje, met een grijns van oor tot oor, wat met haar lichaamshouding van de daken schreeuwt, kijk naar mij mama!!! Is dit niet fantastisch? Als ze zou kunnen praten, was ze nog niet uitverteld over haar bijzondere moment met die kleine harige Greetje..

Wat zijn we moe geworden van deze week.. nog nooit kwam ik zo thuis van vakantie maar nog nooit was ik zó enthousiast, zó voldaan en zó trots!! Trots op wat we beleefd hebben, hoe we alles hebben overleefd en doorstaan, geloof me Britt heeft heel pittige momenten gehad en een klein zusje met heimwee maakt het best lastig soms.. maar ook trots op Bio! Dat we zo’n initiatief in Nederland hebben, met al die aangepaste mogelijkheden maar vooral ook met zulke betrokken medewerkers.. We voelen ons er erg thuis, medewerkers zijn ontzettend meegaand, noemen de kinderen bij naam en kijken nergens anders van uit. Bijzonder voor de beperkten, veel te doen voor broertjes en zusjes, onbeperkt dagdromen voor papa’s en mama’s.. onvergetelijk, prachtig, vreselijk vermoeiend maar de volgende vakanties zijn al geboekt!

Een weekendje in de Sleeping Beauty, een speciale omheinde bungalow met inpandige snoezelruimte, bedbox en een kleine glijbaan in eigen tuin.

Voor volgende zomer hebben we de “Eve” weer geboekt.. neem eens een kijkje op de site van Bio vakantiepark, het is echt de moeite waard, wij gunnen iedereen zo’n fijne beleving, waar je begrepen wordt en gewoon jezelf kunt zijn!

 

Oooh Gretje, wat vond ze het leuk Ze mocht ook op een echt paard Deze simulator zorgde voor de slappe lach lekker op de fiets! Ook even kijken bij de dieren

Jouw handjes

Je handjes.. je gebruikt ze om te communiceren, om mee te spelen, soms pak je zachtjes die van mij en hou je de mijne even vast.. handjes die getekend zijn door de onmacht die je soms voelt. Jij kunt niks zeggen, stel dat ik een dag niet zou kunnen praten, wat zou ik dan zonder mijn handen moeten, wat zou ik zonder jouw communicatie zijn. Je handjes, met littekens van turbelente en moeilijke periodes, toch genezen de wondjes altijd snel.. Je handjes, ze spreken jouw leven

Ook als je als je niet kunt praten heb je een verhaal. Het kwam ineens in me op en maakt me ook emotioneel. Kleine Britt, mijn hoop, geloof en liefde, die ons altijd weer verrast. Met handjes nu al zo getekend en dan moet je nog 7 worden. Ik houd ze zo lang mogelijk vast!

Daar zijn we weer!

Even een time-out gehad, niet bewust maar er was steeds wel iets om druk mee te zijn. Feestdagen, ziek geweest, druk geweest met allerlei zaken en gewoon geen tijd gehad om mijn blog te kunnen schrijven. Binnenkort volgt er een blog over Bio Vakantieoord! Onze ervaring en belevenissen daar…

Continue Reading

Waar je pas bij stil staat als je het nodig hebt

Van sommige dingen heb je totaal geen weet, tot je het nodig hebt. Zo wist ik vroeger niet van een aangepaste autostoel, tot ik me besefte dat de lief-autostoel toch echt te klein werd en de fysio van het KDC me wees op een aangepaste autostoel.

Continue Reading

Vraag jij je wel eens af waarom?

Zelden stel ik mezelf die vraag.. Natuurlijk denk ik ook wel eens, waarom nou toch? Kan het dan nooit iets soepeler gaan, al is het maar iets eenvoudiger. Maar slechts zelden denk ik echt, waarom? Waarom wij? Waarom Britt..

Continue Reading

Colette de Bruin op het KDC

Gisteravond was Colette de Bruin op het KDC!! Een lezing speciaal voor ouders van autistische kinderen van KDC de Vuurtoren. Ontzettend gaaf dat we hier bij waren. Wat helemaal bijzonder was, het ging echt over CASSEN met een laag niveau, verbaal en non-verbaal.

Continue Reading

Mantelzorg.. doe jij dat ook dan?

Ik deel met mijn WMO-raad collega met enige regelmaat spottend onze ellende.. “maak van je shit een hit”. Maar ook dat wat mensen ons zeggen en vragen.. toen ik hem appte om te vragen of hij wél een uitnodiging had gehad van de mantelzorgweek van onze gemeente en hij uiteraard begreep dat ik dat niet had ontvangen, stuurde hij spottend “mantelzorg? Doe jij dat ook dan?” Je begrijpt, één van de vele vreemde opmerkingen die we ontvangen.

Ik vind het prachtig hoe hij zich altijd voorstelt bij een voorstel ronde. Vaak vertellen mensen hun naam, hun leeftijd en functie.. Hans is ‘professioneel papa’! De beste omschrijving ever! Maar goed even terug naar de mantelzorg. Gewone Nederlanders denken vaak dat dit is dat je koffie drinkt met je oude hulpbehoevende buurvrouw, mantelzorgers denken dat het gewoon is wat ze moeten doen, doen dit met volle overgave, ziel en zaligheid, ten koste van veel en gemeenten denken daar nog weer anders over.

Continue Reading